Karel van Mander

Karel van Mander is geboren in de Zuidelijke Nederlanden en werkte als prentkunstenaar, schilder, tekenaar en kunstenaarsbiograaf. Hij is gedurende zijn carrière werkzaam geweest op diverse plekken, onder andere in Meulebeke, Rome en Haarlem.

Toen hij zelf volleerd was heeft hij diverse leerlingen gehad, waaronder zijn zoon Karel van Mander II en Hendrick Gerritsz Pot. Zijn bekendste leerling was echter niemand minder dan Frans Hals zelf. Samen met Cornelis van Haarlem en Hendrick Goltzius vormde Van Mander de Haarlemse academie. Zij introduceerden het Hollands maniërisme, een stijl die bekendstaat om de mensfiguren met lange en gedraaide lichamen en kleinere hoofden.

In 1604 bracht Van Mander zijn ‘Schilder-boeck’uit met handreikingen voor het maken van schilderijen, maar ook met biografieën van Nederlandse, Duitse en Italiaanse kunstenaars uit het verleden en uit de tijd van Mander zelf. Tevens vermeldde hij een aantal praktische leefregels, waaronder: “’s zomers vroeg slapengaan en vroeg opstaan wordt geraden, en de zang der vogels te gaan horen”.  Karel van Mander schreef ook proza en sonnetten.